Over verschillen, onbehagen en de veranderende huurder'
In dit webinar schetst Josse de Voogd een beeldend portret van het Nederland van nu. Een land waarin allerlei factoren, sommige eeuwenoud, andere heel recent, de maatschappelijke verhoudingen beïnvloeden. Dat heeft een luchtige kant; wat onderscheidt een GroenLinks of PVV gezinde wijk en hoe herken je de Bible Belt?, maar ook een meer ernstige: 'Afhaken' en onbehagen zijn niet gelijkmatig verdeeld over mensen, groepen en gebieden. En hangen b.v. samen met thema's als gezondheid, werk(on)zekerheid en een moeizame relatie van veel burgers met instanties.
Verschillende Nederlanden lijken elkaar soms moeilijk te begrijpen, met polarisatie en politieke instabiliteit als gevolg. Aan de kansrijke kant wordt soms onderschat welke impact veranderingen als flexibilisering, verschraling van de verzorgingsstaat, groeiende complexiteit en toenemende migratie (denk aan de voorrang voor statushouders) op andere delen van de samenleving hebben gehad.
De tegenstelling ervaart De Voogd ook in zijn eigen leven; als publieke intellectueel die vaak te gast is bij instituties, maar ook chronisch ziek, afhankelijk van sociale huur en worstelend met instanties. De genoemde ontwikkelingen hebben een directe weerslag op de sociale huursector en veel van haar bewoners, die daarmee in zekere zin als kanaries in de kolenmijn gezien kunnen worden. Ook roepen de trends vragen op over de toekomst van de sector. Wie mag er wonen, blijft het draagvlak overeind, en hoe zien de wijken van de toekomst er uit?
Verschillende Nederlanden lijken elkaar soms moeilijk te begrijpen, met polarisatie en politieke instabiliteit als gevolg. Aan de kansrijke kant wordt soms onderschat welke impact veranderingen als flexibilisering, verschraling van de verzorgingsstaat, groeiende complexiteit en toenemende migratie (denk aan de voorrang voor statushouders) op andere delen van de samenleving hebben gehad.
De tegenstelling ervaart De Voogd ook in zijn eigen leven; als publieke intellectueel die vaak te gast is bij instituties, maar ook chronisch ziek, afhankelijk van sociale huur en worstelend met instanties. De genoemde ontwikkelingen hebben een directe weerslag op de sociale huursector en veel van haar bewoners, die daarmee in zekere zin als kanaries in de kolenmijn gezien kunnen worden. Ook roepen de trends vragen op over de toekomst van de sector. Wie mag er wonen, blijft het draagvlak overeind, en hoe zien de wijken van de toekomst er uit?
